- خلاصه‌اي از توصيف اختراع؛ اين اختراع دودمان سلولي اپيتليوم پيگمانته شبكيه انسان را با عمري نامحدود ارائه مي كند كه ميتواند در شبكيه پيوند شود و به همراه خود يك ماده(ژن درماني) را به چشم و سيستم عصبي مركزي حمل كند. اين دودمان به عنون مدل براي مطالعه حدفاصل خوني و سيستم عصبي مركزي و تاثير داروها بكار مي رود. سلولهاي RPE محدوديتهاي عمده اي در كشت پيدا مي كنند. پيگمانتاسيون خود را از دست مي دهند و عملكردشان تغيير يافته و بيان ژنها و مورفولوژيشان با افزايش شماره پاساژها تغيير ميكنند. آنها به ندرت بيش از 8 تا 11 پاساژ باقي مي مانند و دچار پيري ميشوند و نمي توانند تكثير كنند. به همين دلايل و به دليل فقدان دهنده كافي براي كره چشم سلولهاي ناميرا و دودماني منابع مناسب براي سلولهاي RPE براي مطالعات طولاني مدت و تحقيقات هستند. برخي از دودمانهاي سلولي در طي پاساژهاي مداوم و پشت سر هم سلولهاي پرايمري بوجود مي آيند مانند دودمان سلولي RPE در رت BPEI-1 و دودمان سلولي انساني ARPE-19. ساير سلولهاي دودماني را با دستكاريهاي ژنتيكي و انتقال انكوژن يا پروتئينهاي ويروسي بوجود آورده اند مانندRPE-J از رت كه بوسيله ويروس SV40 سلولهاي RPE را ناميرا ساختند.

خلاصه‌اي از توصيف اختراع؛ با توجه به اين كه حق امتياز و مالكيت فكري AAV2-sFLT01 متعلق به شركت Genzyme واقع در ايالت ماساچوست آمريكا مي باشد،اطلاعاتي در مورد ترادف آن در بانك هاي اطلاعاتي وارد نشده است . بنابراين در مرحله اول، ترادف اين پروتئين كايمر نوتركيب با استفاده از روش هاي بيوانفورماتيك مشخص گرديد و همچنين ساختمان سوم و سه بعدي آن با استفاده روش هاي مدل سازي پروتئين،مدل سازي شد.سپس سنتز ترادف توسط شركت Eurofins انجام شد و ژن sFLT01 درون وكتور pAAV-MCS-GFP همسانه سازي گرديد و پس از تاييد همسانه سازي، وكتور حاصل يعني pAAV-sFLT01-GFP با هدف بررسي بيان در سطح رونويسي ابتدا به سلول هاي HEK293T و سپس به سلول هاي RPE به عنوان سلول هاي هدف ،ترانسفكت شد.همچنين بيان پروتئين sFLT01 با استفاده از تكنيك وسترن بلاتينگ مورد بررسي قرار گرفت و سپس عملكرد آن در In Vitro با استفاده از تست Tube Fomation Assay رديابي شد.در نهايت ويروس هاي نوتركيب AAV2-sFLT01 با استفاده از سيستم بي نياز از ويروس كمكي Agilent توليد گرديد.مقدار ويروس هاي توليد شده با كمك فلوسايتومتري و Real Time PCR اندازه گيري شد. سپس توانايي آلوده سازي ويروس هاي نوتركيب ساخته شده از طريق آلوده سازي سلول هاي HEK293T مورد ارزيابي قرار گرفت.

بيان بيش از حد مولكول¬هاي VEGF و PLGF در نورگ¬زايي پاتولوژيك بسياري از بيماري¬ها نظير تحليل ماكولاي وابسته به سن (AMD) و سرطان نقش كليدي ايفا مي¬نمايد. بنابراين بسياري از داروهاي در دسترس براي درمان بيماري‌هاي مرتبط با آنژيوژنز، بر پايه مكانيسم مهار اين دو مولكول (به خصوص VEGF) مي¬باشند. با اين وجود تجربه باليني نشان مي-دهد كه كارآرايي چنين درمان¬هايي بواسطه¬ي دور زدن روند ايجاد آنژيوژنز به مسير پيام¬رساني ديگر، منجر به شكل¬گيري مكانيسم¬هايي جهت مقاومت مي‌گردد. مكانيسم ايجاد كننده مقاومت نسبت به مهار VEGF، افزايش ANG-2 و PlGFمي-باشد. نكته ديگر اين كه درمان‌هاي مبتني بر ضد VEGF نيز افزايش ANG-2 و PlGF را به دنبال دارد. اين فناوري طراحي و ساخت يك مولكول سه¬گانه جديد مبتني بر sFLT01 است كه متشكل از بخش¬هاي مهم گيرنده مولكول‌هاي VEGF و PLGF و تركيب آن¬ها با قطعات متغير تك‌رشته‌اي (scFV) از آنتي¬بادي مرتبط با ANG2 است بطوريكه بتواند با اتصال همزمان به اين سه مولكول، مانند يك آنتي‌بادي تتراوالانت عمل نموده و آنها را خنثي نمايد. اين مولكول نه تنها منجر به تاثيرگذاري بيشتر در مهار فرم بيماري‌زاي رگ‌زايي شده بلكه از شكل¬گيري مقاومت نسبت به آن نيز جلوگيري مي‌نمايد. دليل اين امر مهار همزمان دو مسير مهم دخيل در فرايند رگ¬زايي مي¬باشد.

بيماريهاي دژنراتيو شبكيه سلول هاي فتورسپتوري آسيب مي بينند. يكي از اين راهكارهاي درماني براي اين بيماري ها ژن درماني توسط علم اپتوژنتيك Optogenetics است كه هدف آن طراحي ژن كد كننده ي پروتئين حساس به نوري است كه بتواند به عنوان جايگزين گيرنده هاي نور در سلول هاي خاصي از شبكيه استفاده شود. اين راهكار درماني بينايي با عمر طولاني و قدرت وضوح بالا در تمام ميدان ديد ايجاد مي كند. اين تكنولوژي نيازمند اپسين ها است كه بعد از دريافت طول موج خاصي بتوانند سيگنال بينايي را در سلول هاي خاصي از شبكيه به راه اندازد. در اين مطالعه ما تصميم به طراحي، ساخت و بررسي عملكرد كايمر Engineered Red Opto- mGluR6 كه در قسمت خارجي از دومين حساس به نور ملانوپسين جهش يافته ي گيرنده ي طول موج قرمز و در قسمت داخل سلولي از دومين داخل سلولي mGluR6 موشي مشتق شده است. اين سازه با طول موج بلند فعاليت مي كند و بنابراين اشكال سازه ي opto-mGluR6 كه با طول موج كوتاه فعال مي شود را ندارد چون طول موج كوتاه به وسيله ي هموگلوبين، ميوگلوبين و ليپيد ها جذب مي شود و آسيب، التهاب و تهاجم را در سلول هاي گيرنده ي نور و سلول هاي اپيتليالي رنگدانه دار شبكيه القا مي كند